روزه دارم من وافطارم ازآن لعل لب است 

آری افطاررطب  دررمضان مستحب  است  

روز ماه رمضان زلف میفشان  که  فقیه 

بخوردروزه خودرا به گمانش که شب است 

شحنه اندر عقب است ومن ازآن میترسم 

 که لب لعل توآلوده به   ماء العنب است 

زیرلب وقت نوشتن همه کس   نقطه نهند 

وین عجب نقطه ی خال توبه بالای لب است! 

یارب این نقطه ی خال تو به بالا که نهاد 

نقطه هرجا غلط افتاد مکیدن ادب  است !

پی نوشت: 

۱ نام شاعر خوش قریحه را نمی دانم متاسفانه!(شاید بگردیم پیداشود امانگشتیم)  

۲فقط جهت یادآوری عرض میکنم که درگذشته نویسندگان برروی پوست مینوشتند پس اگر نقطه ای اشتباهی ازقلم چکه کند وسریع عمل کنند  میتوان آنرا بامکیدن کاملا پاک کرد.